کد مطلب:316760 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:305
شهید علقمه
«علقمه» سرزمین اسرارآمیزی كه شاهد صحنه های به یاد ماندنی فراوانی از دلاوریها، جانبازیها، فداكاریها، روشنگریها، حق جوییها، حق پرستیها، عدالت خواهیها، فرزانگیها، برازندگیها و شایستگیها بوده، دنیائی از خاطرات برجسته ی تاریخ بشری را در خود جای داده است.
«شهید علقمه» آن اقیانوس ناپیدا كرانه ای كه خورشید همه ی معیارهای انسانی در كنار این نهر طالع گردید و عمیق ترین درسهای انسان ساز خود را در گوش جهانیان زمزمه كرد.
او پیشتاز شهیدانی بود كه سرود پیروزی خونرنگ خود را در خیمه ی تاریخ نواختند و بزرگترین سرمشق را به آزادی خواهان جهان دادند.
او انسان كامل و شخصیت بی مانند دوران بود كه بعد از سالار شهیدان، در دانش و بینش از همه پیشروتر، در اطاعت و بندگی از همه كوشاتر و در شجاعت و دلاوری از همه پیشتازتر بود.
پیشوای به حق ناطق، امام جعفر صادق علیه السلام در ستایش او فرمود:
«كان عمنا العباس بن علی نافذ البصیرة، صلب الایمان»:
«عموی ما عباس بن علی علیه السلام بصیرتی نافذ و ایمانی بسیار استوار داشت». [1] .
[ صفحه 14]
او پیش از همه و بیش از همه خورشید امامت را شناخت و پروانه وار بر گرد شمع وجودش گشت و در دفاع از حریمش تا پای جان ایستاد و نقد جانش را در طبق اخلاص نهاد و آنچه داشت در كوی جانان پاك بباخت.
او شهید گرانمایه ای است كه همه ی شهیدان به حال او غبطه می خورند، چنان كه حضرت زین العابدین و فخرالساجدین علیه السلام فرمود:
«ان للعباس عند الله تبارك و تعالی لمنزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة»:
«برای أباالفضل علیه السلام در نزد خداوند متعال مقام بسیار والائی است كه همه ی شهیدان در روز قیامت به حال او غبطه می خورند». [2] .
او وارث فضائل و كمالات پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین علیه السلام، پرورش یافته ی مكتب وحی و شاگرد ممتاز خاندان عصمت و طهارت بود.
او با متانت در رفتار، صداقت در گفتار و اخلاص در كردار به مقامی رسید كه امام زمانش او را با مدال: «بنفسی انت یا اخی»: «جانم به فدایت ای برادر» مفتخر ساخت. [3] .
واژه هایی چون:«صفا»، «وفا»، «ایثار»، «فتوت»، «مروت» و «مواسات» در طول تاریخ مصداقهای فراوانی یافته اند، ولی بی گمان در سرشت او استوارتر و بر قامت او راست تر بود.
هیچ نویسنده ی چیره دستی توان آن را ندارد كه شرح فداكاریها و جانبازیهای آن اسوه ی صفا و اسطوره ی وفا را بر صفحات كاغذ منعكس نماید.
[ صفحه 15]
وجود اقدس حضرت بقیةالله ارواحنا فداه، از صفای بی نظیر و مواسات بی همتایش یاد كرده می فرماید:
«السلام علی العباس بن أمیرالمؤمنین المواسی أخاه بنفسه، الآخذ لغده من أمسه، الفادی له الواقی»:
«درود بیكران بر عباس فرزند امیرالمؤمنین علیه السلام كه جانش را در راه مواسات با برادرش تقدیم نمود، برای آخرتش از دنیا بهره گرفت و جانش را در راه حمایت از برادر فدا نمود.» [4] .
او همه ی این معیارهای اصیل اسلامی و ارزشهای والای انسانی را در پهن دشت كربلا و بر كرانه ی: «نهر علقمه» عینیت بخشید و بر واژه ی «علقمه» قداستی آفرید كه برای همیشه بر تارك صفحات زرین تاریخ خواهد درخشید.
[ صفحه 16]
«شهید علقمه» آن اقیانوس ناپیدا كرانه ای كه خورشید همه ی معیارهای انسانی در كنار این نهر طالع گردید و عمیق ترین درسهای انسان ساز خود را در گوش جهانیان زمزمه كرد.
او پیشتاز شهیدانی بود كه سرود پیروزی خونرنگ خود را در خیمه ی تاریخ نواختند و بزرگترین سرمشق را به آزادی خواهان جهان دادند.
او انسان كامل و شخصیت بی مانند دوران بود كه بعد از سالار شهیدان، در دانش و بینش از همه پیشروتر، در اطاعت و بندگی از همه كوشاتر و در شجاعت و دلاوری از همه پیشتازتر بود.
پیشوای به حق ناطق، امام جعفر صادق علیه السلام در ستایش او فرمود:
«كان عمنا العباس بن علی نافذ البصیرة، صلب الایمان»:
«عموی ما عباس بن علی علیه السلام بصیرتی نافذ و ایمانی بسیار استوار داشت». [1] .
[ صفحه 14]
او پیش از همه و بیش از همه خورشید امامت را شناخت و پروانه وار بر گرد شمع وجودش گشت و در دفاع از حریمش تا پای جان ایستاد و نقد جانش را در طبق اخلاص نهاد و آنچه داشت در كوی جانان پاك بباخت.
او شهید گرانمایه ای است كه همه ی شهیدان به حال او غبطه می خورند، چنان كه حضرت زین العابدین و فخرالساجدین علیه السلام فرمود:
«ان للعباس عند الله تبارك و تعالی لمنزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة»:
«برای أباالفضل علیه السلام در نزد خداوند متعال مقام بسیار والائی است كه همه ی شهیدان در روز قیامت به حال او غبطه می خورند». [2] .
او وارث فضائل و كمالات پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین علیه السلام، پرورش یافته ی مكتب وحی و شاگرد ممتاز خاندان عصمت و طهارت بود.
او با متانت در رفتار، صداقت در گفتار و اخلاص در كردار به مقامی رسید كه امام زمانش او را با مدال: «بنفسی انت یا اخی»: «جانم به فدایت ای برادر» مفتخر ساخت. [3] .
واژه هایی چون:«صفا»، «وفا»، «ایثار»، «فتوت»، «مروت» و «مواسات» در طول تاریخ مصداقهای فراوانی یافته اند، ولی بی گمان در سرشت او استوارتر و بر قامت او راست تر بود.
هیچ نویسنده ی چیره دستی توان آن را ندارد كه شرح فداكاریها و جانبازیهای آن اسوه ی صفا و اسطوره ی وفا را بر صفحات كاغذ منعكس نماید.
[ صفحه 15]
وجود اقدس حضرت بقیةالله ارواحنا فداه، از صفای بی نظیر و مواسات بی همتایش یاد كرده می فرماید:
«السلام علی العباس بن أمیرالمؤمنین المواسی أخاه بنفسه، الآخذ لغده من أمسه، الفادی له الواقی»:
«درود بیكران بر عباس فرزند امیرالمؤمنین علیه السلام كه جانش را در راه مواسات با برادرش تقدیم نمود، برای آخرتش از دنیا بهره گرفت و جانش را در راه حمایت از برادر فدا نمود.» [4] .
او همه ی این معیارهای اصیل اسلامی و ارزشهای والای انسانی را در پهن دشت كربلا و بر كرانه ی: «نهر علقمه» عینیت بخشید و بر واژه ی «علقمه» قداستی آفرید كه برای همیشه بر تارك صفحات زرین تاریخ خواهد درخشید.
[ صفحه 16]
[1] عمدة الطالب: 356.
[2] خصال: 1 / 68.
[3] تاريخ طبري: 4 / 315.
[4] بحارالانوار: 101 / 207.